Doorzoek de gemeenschap

ISP Blunderd en Biedt een Sorry aan de Drie Kleine Varkentjes om Piraterij Het gebruik van gratis Wi-Fi in cafés, bars en andere bedrijven is inmiddels een dagelijkse gewoonte voor miljoenen mensen. Voor de eigenaar van het Drie Kleine Varkentjes café in Cork, Ierland, leidde het aanbieden van gratis Wi-Fi tot een beschuldiging van muziekpiraterij door zijn internetprovider (ISP) en een waarschuwing voor mogelijke disconnectie. Wat volgde was een zeldzame verontschuldiging die de moeite waard is om eens goed onder de loep te nemen. De zogenaamde ‘drie-strepen’ anti-piraterijprogramma's werden ooit gezien als een vooruitstrevende reactie op P2P-piraterij. Ook wel bekend als de ‘gegradueerde respons’, het typische scenario hield in dat rechthebbenden BitTorrent swarms monitoren om IP-adressen te verzamelen van deelnemers die hun content illegaal deelden. Deze IP-adressen werden gerapporteerd aan een meewerkende (of gedwongen) ISP om te matchen met abonnementsgegevens, als voorloper op een klantencontact door de ISP. Een eerste brief die naar een abonnee werd gestuurd, bevatte doorgaans de boodschap dat piraterij illegaal is en dat men ermee moest stoppen. Bij aanhoudende inbreuken volgde een tweede, sterker geformuleerde brief, en de derde brief kondigde de beëindiging van het abonnement aan. Eircom (nu Eir) Weigerde Eerst, Maar Ging Toen Akkoord Na juridische stappen van de Irish Recorded Music Association (IRMA), die EMI, Sony, Universal en Warner vertegenwoordigt, bereikte de Ierse ISP Eircom in 2009 een schikking met de labels, wat leidde tot de introductie van een soortgelijk programma, zij het tegen de achtergrond van juridische complicaties. Terwijl de labels probeerden andere ISPs te dwingen om mee te werken, werd het ‘drie-strepen’ beleid van de tafel gehaald, maar later weer teruggeplaatst. Tegen die tijd was het delen van muziek via BitTorrent echter bijna volledig ingestort, met de meeste piraten die de voorkeur gaven aan YouTube en de gratis versie van Spotify. Piraterij bij Drie Kleine Varkentjes Met de meeste muziekpiraterij die nu plaatsvindt op sites die muziek van YouTube rippen, is het opmerkelijk dat een drie-strepen programma, dat meer dan 15 jaar geleden is gestart, nog steeds operationeel is bij Eir. Het bewijs daarvan kwam van Paul Walsh, de eigenaar van het Drie Kleine Varkentjes café op Union Quay in Cork, die recentelijk een waarschuwingsbrief van Eir ontving waarin zijn eerste piraterij ‘streep’ werd bevestigd. Walsh leek oprecht verrast door de brief. In een gesprek met Corkbeo zei hij dat hij nog nooit iets dergelijks had gezien. “Ik heb nog nooit een notificatie zoals deze gezien. Het is zorgwekkend dat ze zeggen dat de verantwoordelijkheid bij jou ligt,” zei Walsh. De brief bevat een waarschuwing over de gevolgen van toekomstige inbreuken, waaronder de beëindiging van Walsh’s internetverbinding als de inbreuk aanhoudt. Zoals bij alle vergelijkbare communicatie, wordt de persoon die de rekening betaalt geconfronteerd met beschuldigingen; in dit geval, ongeacht het feit dat Walsh een zakelijke klant van Eir is die een gratis Wi-Fi-service aanbiedt voor zijn klanten. “Wat me hier zorgen baart, is dat dit de eerste keer is dat we dit zien en ze zeggen dat ik de aansprakelijke ben. Wat als iemand iets downloadt dat ze niet zouden moeten downloaden? Dat opent de deur naar een heleboel problemen,” voegde hij eraan toe. Eir Biedt Excuses Aan: Waarschuwingsbrief Verkeerd Verstuurd Het ontvangen van een verontschuldiging van een ISP is uiterst zeldzaam in dergelijke gevallen, maar Walsh ontving er toch een. In een verklaring moedigde Eir alle gebruikers aan “zich bewust te zijn van de auteursrechtwetten in zowel woon- als zakelijke omgevingen”, terwijl ze erkenden dat het ‘drie-strepen’ programma alleen geldt voor hun particuliere klanten. Degenen met een zakelijke rekening zijn vrijgesteld, waardoor de waarschuwingsbrief in de eerste plaats niet had moeten worden verzonden. Dit verwijdert effectief de ‘streep’ en elimineert de dreiging van toekomstige disconnectie. Goed nieuws voor een ondernemer en zijn klanten, hoewel één van hen blijkbaar deze keten van gebeurtenissen heeft veroorzaakt door een album te downloaden en te delen. Of was dat wel zo? Informatie en Notificatie Een in 2009 gelekt document claimde de ontwerpprotocol voor het beheren van het ‘drie-strepen’ programma te bevatten. Een sectie beschreef de minimale informatie die in een notificatie moest staan om door Eir (toen Eircom) als geldig te worden beschouwd. Minimale Informatievereisten Zonder het ouderdom van het schema uit het oog te verliezen, is de minimale vereiste die hierboven is beschreven in termen van bewijs fundamenteel solide. Wat echter duidelijk is, is dat het niveau van detail in de kennisgeving die Paul Walsh ontving, goed onder het eerder als minimaal beschouwde niveau ligt. Onder Minimum Bewijs Ondanks het feit dat de grote platenlabels dit hele programma aandreven, lijkt de vereiste om de rechthebbende die de beschuldiging doet te identificeren te ontbreken op het moment van aflevering. Maar interessanter is de vereiste om een “tijdstempel van wanneer het onderzoek is gestart” en de “tijdstempel van wanneer het onderzoek is voltooid” te verstrekken. De waarschuwingsbrief vermeldt duidelijk dat het ‘onderzoek’ begon om 16:45 op de betreffende dag en eindigde om 16:45 op dezelfde dag. Dat is geen onderzoek; dat is een vluchtige blik; en inderdaad, een blik op wat precies? De vereiste om een hash voor het gedetecteerde auteursrechtmateriaal te verstrekken lijkt ook afwezig in de waarschuwingsbrieven aan abonnees. Eircom vroeg om deze waarden “om te verifiëren dat het auteursrechtelijk beschermde werk dat door de platenmaatschappijen is geïdentificeerd, ook daadwerkelijk eigendom van hen is.” Om dezelfde redenen zou die informatie ook nuttig zijn voor degenen die een waarschuwingsbrief ontvangen. Voor zakelijke abonnees die vrijgesteld zijn van notificatie is het grotendeels irrelevant, maar voor particuliere rekeninghouders - die hun verbinding ook met veel andere mensen delen die niets betalen - lijkt aansprakelijkheid vaak als vanzelfsprekend te worden beschouwd. En zonder voldoende informatie om zich te verweren, zijn de kansen om te winnen bijzonder klein. Er zijn beweringen dat fouten gewoonweg niet gemaakt worden; het feit dat Drie Kleine Varkentjes deze brief in de eerste plaats heeft ontvangen, toont duidelijk het tegendeel aan. Conclusie De casus van het Drie Kleine Varkentjes café illustreert niet alleen de complexiteit en de tekortkomingen van het huidige systeem van anti-piraterijmaatregelen, maar ook de noodzaak voor meer transparantie en rechtvaardigheid in hoe deze maatregelen worden toegepast. Het is een oproep tot actie voor zowel de ISP's als de platenlabels om beter te communiceren en rechtvaardiger te handelen, zodat ondernemers zoals Paul Walsh niet onterecht worden belast met de gevolgen van andermans acties. Laten we hopen dat deze zaak anderen inspireert om voor hun rechten op te komen en dat we in de toekomst kunnen rekenen op een eerlijker systeem dat zowel de belangen van de creatieven als die van de ondernemers respecteert.

Het internet is een bonte verzameling van mensen en ideeën: kattenvideo's, betweterige meningen en natuurlijk… piraten. Nee, niet die gasten met een houten been en een papegaai op hun schouder (hoewel dat internet ongetwijfeld ook gezelliger zou maken), maar de moderne, digitale piraten. Die met een toetsenbord als wapen en besloten groepen als schuilplaats. De uploaders, de delers, de schaduwspelers van het web. Maar waar piraten zijn, zijn ook jagers. En daar verschijnt Stichting Brein, als een hond met een opsporingsbrokje in z’n bek, op jacht naar illegale uploaders. Een kat en muis spel waar je een bak popcorn voor zou aanslepen, als die niet over copyrights zou vallen. De Digitale Robin Hoods? Laten we even eerlijk zijn: wie voelt zich niet stiekem een beetje verheven als je een film downloadt zonder te betalen? Het is een pleziertje waarbij niet je portemonnee maar je geweten het risico loopt een klap te krijgen. Uploaders willen niets liever dan dit gevoel delen met de wereld. Ze zien zichzelf misschien wel als moderne Robin Hoods. Maar in plaats van door de bossen te sluipen met een pijl en boog, zitten ze in een verduisterde kamer, die waarschijnlijk naar energiedrank ruikt, torrents te versturen naar dankbare internetgebruikers. Toch kun je je afvragen: zijn het echt Robin Hoods of gewoon digitale hobbyisten met te veel vrije tijd? Of misschien moeten we ze geen label opplakken. Feit blijft dat ze zorgen voor een wereldeconomie van gedeelde films, boeken en muziek. Maar ja, waar mensen delen, is Brein altijd bezig met het maken van rekensommen. Want: delen is verliezen. Tenminste, volgens de auteursrechtwetten van de twintigste eeuw. Stichting Brein: De Hoeders van de Downloadwacht Daar is Brein. Met een naam die klinkt als een overambitieuze superheld. De Vriend van de Filmstudio's. De Beschermengel van de Muziekindustrie. Geef ze een cape en een schichtige jazztune, en je hebt een eigen Netflix serie. Maar hoe werken ze nou eigenlijk? Het is fascinerend én een tikje griezelig om te zien hoe Brein steeds nauwkeuriger in actie komt. Ze hebben een heel arsenaal in huis. Geen zwaarden of kanonnen, maar snuffelprogramma’s en digitale data-tools. Open Source Intelligence (OSINT), zo heet het officiële wapen. Wat je op internet zet, kan en zal tegen je gebruikt worden. Een domme comment op een forum? Dat kan een startpunt zijn. Een gebruikersnaam die je ook per ongeluk op je Instagram hebt staan? Bingo. Je VPN vergeten aan te zetten? Game over. Brein kijkt overal. Dit zijn geen laagdrempelige "wij maken gewoon een punt"-ambtenaren. Nee, ze zijn de Digitale Big Brother die zelfs in je besloten groep op Discord kan zitten. Soms vermoed je dat ze misschien meer geld uitgeven aan abonnementjes op die torrentforums dan aan koffie op kantoor. Wat Haal Je uit de Kast? Het mooie is: hoe moeilijker het wordt om uploaders te vinden, hoe creatiever Brein wordt. Want een piraat die moeilijk te traceren is, voelt als een uitdaging die niet genegeerd kan worden. IP-adressen? Check. Hostingdata? Check. Cross referencing van gebruikersnamen met sociale media? Absoluut check. Soms lijkt het erop dat ze met een diverser arsenaal werken dan een gemiddelde opsporingsdienst. Waarom een uploaders netwerk infiltreren als je rechtstreeks je eigen OSINT detective voor de deur kunt hebben staan? En toch moet je lachen. Want de wereld van de uploaders zit ook niet stil. Ze verschuilen zich achter VPN's, monteren digitale valse baarden op hun gebruikersaccounts en verhuizen continu naar nieuwe besloten groepen. Het is alsof je tijdens het verstoppertje spelen je schuilplaats begint te verven terwijl iemand je probeert te vinden. En dan vol trots geloven dat je een stapje voor bent. De Uploader's Survival Guide Maar eerlijk is eerlijk, soms voelt het alsof Brein een mug probeert plat te slaan met een voorhamer. Even serieus: moeten we echt drie schimmige dudes in een kelder opsporen omdat ze de nieuwste Marvel film geprobeerd hebben te delen? Ja, auteursrecht is belangrijk. Ja, kunstenaars en studio’s verdienen hun inkomsten. Maar er is iets vreemds aan die jacht op individuen, alsof ze de bron willen stoppen terwijl ze de hele waterval over het hoofd zien. Wat je Brein niet vaak hoort zeggen, is dat delen over een breder punt gaat. Over onbetaalbare streamingdiensten die beneden gemiddeld presteren, bytes blokkeren omdat ze grenzen trekken waar mensen die zelf allang niet meer zien. Dat delen soms een maatschappelijke boodschap heeft: toegang moet niet altijd een kwestie van privilege zijn. Maar goed, nuance is moeilijk in een jacht. Wie Lacht het Laatst? Dus, wie wint? De piraten? Die gaan voorlopig nergens heen. Ze worden inventiever, slimmer en verdwijnen dieper in de digitale mist. En Brein? Die blijft fanatiek, want hun hele bestaansrecht hangt daarvan af. Uploaders en Brein hebben elkaar nodig zoals Tom Jerry nodig heeft. Zonder de een, geen ander. Maar als we het spel zo blijven spelen, wie krijgt dan uiteindelijk de meeste klappen? De uploaders? Studio’s die hun verloren inkomsten tellen? Of misschien het publiek, dat zijn weg op internet afzoekt naar een betaalbare manier om simpelweg een boek te lezen of een goede film te kijken? Het blijft een ingewikkeld machtsspel, vakkundig verpakt in torrents, data en auteursrechten. Maar voor nu is het beste advies: geniet als je uploadt, maar kijk over je schouder. En als je ooit Brein tegenkomt, geef ze een vriendelijke glimlach. Het blijft een spel, maar wie weet hoelang nog.

De veroordeling betreft hier Paul Merrell, een 42-jarige hoofdonderwijzer die ook fungeerde als een belangrijke wederverkoper voor de illegale IPTV-dienst Flawless TV. Merrell werd veroordeeld tot een jaar gevangenisstraf nadat hij IPTV-abonnementen aan ongeveer 2.000 klanten had verkocht. Hij heeft naar schatting £ 450.000 ontvangen aan klantbetalingen gedurende de periode van 2017 tot 2021. Het bijzondere aan deze zaak is dat Merrell zijn illegale activiteiten ontplooide terwijl hij als onderwijzer werkte op verschillende scholen. Dit feit heeft tot verdere verbazing geleid, omdat Merrell als een toegewijd en gewaardeerd lid van de gemeenschap werd beschouwd. Hij nam zelfs een salarisverlaging van £ 13.000 om als hoofdonderwijzer aan de slag te gaan en wist een school te helpen die met financiële problemen kampte. Er werd een brief geschreven aan de rechtbank waarin clementie werd gevraagd voor Merrell, waarin werd benadrukt dat zijn veroordeling ernstige gevolgen zou hebben voor zijn gezin en zijn toekomstige carrièremogelijkheden. Ondanks deze bezorgdheid oordeelde de rechter dat afschrikking nodig was en veroordeelde Merrell tot gevangenisstraf en een confiscatiebevel van £ 91.250. De tekst benadrukt ook het belang van nuance en rechtvaardigheid in dergelijke zaken. Hoewel het begrijpelijk is dat het publiek geconfronteerd wil worden met strenge maatregelen tegen piraterij, kan het ook schadelijk zijn wanneer mensen die anders fatsoenlijk zijn, hard worden gestraft en criminele figuren ontsnappen aan vervolging. Het verhaal wijst er ook op dat de betrokkenheid van andere personen bij de illegale activiteiten van Merrell nog niet volledig is blootgelegd. De tekst suggereert dat Merrell mogelijk in de problemen is geraakt door zijn betrokkenheid bij Flawless, maar dat hij misschien niet op de hoogte was van de volledige omvang van de illegale activiteiten. Het benadrukt dat als hij in 2018 gestopt was met zijn activiteiten, de gevolgen veel minder ernstig zouden zijn geweest.

Piraterij blijkt toch een taaie concurrent voor Netflix en andere legale streamingplatforms. Netflix heeft zich altijd gepositioneerd als een alternatief voor piraterij, door een legaal en handig streamingplatform aan te bieden. In het begin leek dit goed te werken, aangezien Netflix honderden miljoenen abonnees aantrok, van wie sommigen stopten met de piraterij. Echter, de afgelopen jaren is piraterij weer toegenomen, zelfs in goed-bediende markten zoals de Verenigde Staten. Dit zorgt voor moeilijkheden voor Netflix in de concurrentiestrijd met andere legale platforms. Piraterij is aantrekkelijk voor consumenten vanwege het feit dat het gratis is, wat het erg lastig maakt om tegen te concurreren. Netflix heeft de piraterijproblematiek openlijk aangekaart in zijn SEC-aanvraag, waarin staat dat piraterij een bedreiging vormt voor het bedrijf. ( Netflix: “In light of the compelling consumer proposition, piracy services are subject to rapid global growth” ) Hoewel er geen concrete aanwijzingen zijn dat Netflix op dit moment aan het afbrokkelen is, blijft piraterij een punt van zorg. Het bedrijf benadrukt dat als ze niet succesvol kunnen concurreren met andere platforms, inclusief piraterij, dit een nadelig effect kan hebben op hun marktaandeel, inkomsten en winstgevendheid. Hoewel Netflix nog niet in de buurt van zijn ondergang is, geeft het bedrijf aan dat hun inspanningen om de groei van piraterij te voorkomen mogelijk ontoereikend zijn. Ze wijzen erop dat piraterijdiensten wereldwijd snel groeien, en het is moeilijk voor Netflix om deze groei te stoppen. Het is een uitdaging waar ze mee te maken hebben als een leidende speler in de videostreamingmarkt. Het is ook interessant op te merken dat andere bedrijven vergelijkbare zorgen hebben geuit over piraterij in hun SEC-deponeringen. Dit benadrukt het feit dat piraterij een bredere industrie-uitdaging is, waar veel bedrijven mee te maken hebben. Het is echter duidelijk dat piraterij een punt van zorg is voor Netflix. Terwijl Reed Hastings zich tien jaar geleden geen zorgen maakte over piraterij, besteedt het bedrijf nu miljoenen dollars aan het aanpakken van het probleem. De streaminggigant sloot zich een paar jaar geleden aan bij de MPA en is ook lid van de antipiraterijcoalitie ACE. Daarnaast heeft Netflix ook een interne antipiraterijafdeling die piraterij dreigingen in de gaten houdt.