Doorzoek de gemeenschap

Rechthebbenden hebben Google verzocht om meer dan 10 miljard 'auteursrechtschendende' URL's uit zijn zoekresultaten te verwijderen. Hoewel de zoekmachine deze mijlpaal niet op een bijzondere manier viert, documenteren de verwijderingsverzoeken intrigerende verschuivingen in volume en veranderende interesses over de tijd. Zoekmachines zijn onmiskenbaar van grote waarde voor de gemiddelde internetgebruiker, maar voor auteursrechthebbenden heeft de opkomst van deze technologie ook een keerzijde. Naast triljoenen legitieme pagina's is er een aanhoudende stroom van piratensites die moeilijk te negeren is voor de entertainmenthongerige gebruiker. Dit probleem is echter niet nieuw. Toen piraterij in de vroege jaren 2000 webgebaseerd werd met de opkomst van BitTorrent, werden zoekmachines ongewild gebruikt als toegangspoorten voor piraterij. Gelukkig bood de Amerikaanse wetgeving een oplossing: de DMCA-verzoeken. In de hoop potentiële piraten van piratensites te weerhouden, begonnen rechthebbenden DMCA-verwijderverzoeken naar Google te sturen. Deze verzoeken markeren de piratenlinks, die Google vervolgens uit zijn zoekindex verwijdert. Van Honderden naar 10 Miljard De aanvragen zijn in de loop der jaren dramatisch gestegen en hebben nu een nieuw record bereikt. Volgens het officiële transparantierapport heeft Google tegenwoordig meer dan 10 miljard URL's verwerkt in verband met takedownverzoeken. De weg naar deze 10 miljard was turbulent. Toen Google voor het eerst gegevens over DMCA openbaar maakte, verwerkte het jaarlijks nog maar een paar miljoen DMCA-verwijderverzoeken. Dit aantal steeg snel naar honderden miljoenen en bereikte in 2016 zelfs een miljard verzoeken. De exponentiële groeicurve begon echter te stabiliseren en rond 2017 begon het volume aan verwijderverzoeken af te nemen. Deze afname was deels te danken aan verschillende anti-piraterijalgoritmes die piraterij-inhoud minder zichtbaar maakten in zoekresultaten. Door piratensites een lagere ranking te geven, werd het voor gebruikers moeilijker om inbreukmakende inhoud te vinden. Dit resulteerde in minder takedownverzoeken, een welkome verandering voor zowel rechthebbenden als de zoekmachine. De Heropleving van Verwijderverzoeken Tegenwoordig blijft Google piratensites minder zichtbaar maken in de zoekresultaten, maar de afname van takedownverzoeken was van korte duur. Integendeel, in de afgelopen maanden heeft Google een recordaantal DMCA-verzoeken verwerkt. Vorige zomer registreerde de zoekgigant het 7 miljardste verwijderverzoek en sindsdien zijn de cijfers explosief gestegen, met miljarden verzoeken die in het daaropvolgende jaar zijn toegevoegd. Het bedrijf verwerkt nu verwijderverzoeken tegen een tempo van ongeveer 2,5 miljard per jaar; een nieuw record. Dit komt neer op meer dan 50 miljoen takedownverzoeken per week en ongeveer 5.000 per minuut. De grafiek hierboven illustreert hoe deze cijfers in de loop der tijd zijn gegroeid, met de meest recente stijging aan de rechterkant. De Inhoudelijke Verschuiving Naast het volume zijn er ook aanzienlijke veranderingen in de doelwitlocaties. Aanvankelijk stonden torrentsites zoals The Pirate Bay vaak op de lijst, maar later namen bestandsopslagservices en streamingportalen het over, omdat deze veel meer geïndexeerde pagina's hebben. Studies gepubliceerd rond 2013 toonden aan dat muziekmaatschappijen de meest frequente afzenders waren. De labels en hun vertegenwoordigers waren goed voor meer dan 40% van alle takedownverzoeken, gevolgd door de volwassen entertainmentsector en film-/tv-rechthebbenden op een respectabele afstand. Tegenwoordig is de situatie echter aanzienlijk veranderd. Uitgevers zijn verantwoordelijk voor meer dan de helft van de dit jaar gerapporteerde URL's. Geconfronteerd met uitdagende piratensites zoals Z-Library en Anna's Archive nemen uitgevers piraterij duidelijk serieuzer dan ooit tevoren. En met de anti-piraterijorganisatie Link-Busters hebben ze een productieve partner gevonden die aan hun behoeften voldoet. De Uitzonderingen Hoewel de 10 miljardste gerapporteerde URL ongetwijfeld een mijlpaal is, is dit aantal grotendeels aangedreven door een aantal rechthebbenden, meldingsorganisaties en domeinnamen. De eerder genoemde takedownorganisatie Link-Busters is goed voor ongeveer 15% van alle gerapporteerde links, bijna 1,5 miljard. Evenzo zijn de tien meest productieve rechthebbenden, waaronder de BPI, HarperCollins en VIZ Media, verantwoordelijk voor 40% van alle gerapporteerde links. Deze tien bedrijven vormen echter slechts een klein percentage van de 600.000 rechthebbenden die piratensites hebben gerapporteerd. Een kleine groep domeinen ontvangt ook een onevenredig grote hoeveelheid aandacht. In totaal zijn er 5.400.061 domeinen gerapporteerd, waarbij de topdomeinen tientallen miljoenen gemarkeerde URL's hebben. De meeste domeinen hebben echter slechts een paar gemarkeerde links, waarvan sommige onnauwkeurig zijn. Het domein WhiteHouse.gov bijvoorbeeld, werd 27 keer gerapporteerd. Google vond echter geen inbreukmakend materiaal op de site, waardoor geen van deze takedownverzoeken werd gehonoreerd. Het totale aantal URL's dat daadwerkelijk uit Google-zoekresultaten is verwijderd, is niet duidelijk uit de transparantiegegevens van Google. Het aantal van 10 miljard omvat links die niet door Google zijn verwijderd, evenals dubbele URL's en die welke niet door Google waren geïndexeerd op het moment dat het takedownverzoek werd ontvangen. In deze complexe en dynamische wereld van auteursrechten en digitale piraterij blijft de strijd tussen rechthebbenden en piraten een voortdurend onderwerp van discussie. Het is duidelijk dat de technologie en wetgeving zich blijven ontwikkelen, en zowel rechthebbenden als zoekmachines moeten zich aanpassen aan de steeds veranderende digitale omgeving. Google verzocht om verwijdering van 10 miljard piraterij site resultaten.

Ah, de wonderlijke wereld van NZB posters: die toegewijde individuen die uren achter hun pc doorbrengen, op zoek naar de beste films, series en muziek om te uploaden naar de aloude newsgroups. De ironie? Veel van deze content is illegaal verkregen, en toch lijken hun onderlinge vetes op ware soap opera's van epische proporties. Het dagelijkse tafereel? Posters die elkaar beschuldigen van het stelen van... wat ze zelf al van de oorspronkelijke makers hadden gestolen. Zonder zelfs maar een digitaal knipoogje naar de originele poster. Het is als iemands fiets stelen en kwaad worden als iemand anders hem van jou steelt. "Nee, dat was mijn gestolen fiets!", hoor je ze al zegge De komedie stopt daar echter niet. Neem de gereedschappen, of liever de keuze daarin. Terwijl de ene poster dagen besteedt aan het zoeken naar de perfecte ondertitels, vindt de ander dat Google Translate prima voldoet. Het eindresultaat? Films waarin de hoofdpersoon meldt: “Mijn luchtkussenvoertuig zit vol paling.” Ach, het zijn de details waar we voor leven. Laten we ook de drama-echo's op platforms als Discord en Skype niet vergeten. Hier voeren posters hun mini-soaps op, compleet met loyaliteitskeuzes die het Belgische koningshuis jaloers zouden maken. Het is de digitale versie van "Wie is de Mol?", maar zonder het prijzengeld. En waar zijn de admins in dit alles? Wel, zij nemen soms een welverdiend schoonheidsslaapje, hopend dat de storm vanzelf overwaait. Maar als de scheidsrechter op het veld een tukje doet, blijven de spelers schoppen, nietwaar? Toch is er hoop! Voor de meeste gebruikers is dit drama gelukkig onzichtbaar. Zij kunnen lekker blijven downloaden, onbewust van de wervelende storm achter de schermen. Dus, gewaardeerde posters, hoe zit het met een beetje minder drama en iets meer samenwerking? Want laten we eerlijk zijn, de meeste geschillen zijn puur tijdverspilling. Laten we ons focussen op wat écht belangrijk is: het delen van kwaliteit content en plezier hebben. Of, zoals een wijs mens ooit zei: "Leven en laten leven... en controleer die ondertitels nog eens." En nu, beste lezer, terug naar uw luchtkussenvoertuig vol paling. Want nee, dit heeft u niet van mij. Echt niet.

Stichting BREIN heeft onlangs succesvol twee grote verspreiders van illegale e-books weten te overtuigen te stoppen met hun activiteiten. De eerste persoon was actief op usenet, waar hij e-books uploadde en vervolgens de links naar deze bestanden op het internet deelde. Het ging voornamelijk om populaire Nederlandstalige thrillers, zowel van Nederlandse als internationale auteurs. Hoewel hij zich tegenover BREIN van geen kwaad bewust hield, met het excuus dat zijn account mogelijk misbruikt was toen hij eens zijn achterdeur open had laten staan tijdens het boodschappen doen, hebben zijn uploads nu na een waarschuwing en ondertekening van een onthoudingsverklaring definitief een einde gekregen. Helaas voor zijn mede-usenetgebruikers, die zijn bijdrages waardeerden, blijft het stil: "ik mis je. Jij postte altijd boeken die ik erg goed vond. Hoop je spoedig terug te zien," reageerde één fan melancholisch. Maar dat gaat niet meer gebeuren. De tweede overtreder verkocht e-books via advertenties op Marktplaats, waarbij hij elk gewenst boek voor slechts € 2,99 aanbood. Kopers ontvingen hun e-books per e-mail, wat deed vermoeden dat de verkoper toegang had tot een aanzienlijke collectie titels. De verkoper stelde dat zijn catalogus zó uitgebreid was dat het onmogelijk was deze op een lijst te zetten. Maar na een onverwacht bezoek van een deurwaarder namens BREIN, werden de advertenties snel verwijderd. De man verklaarde in paniek dat hij niet wist het fout te doen, omdat hij meende dat de e-books die hij aanbood tweedehands waren. Een eerdere waarschuwing van Marktplaats was hij voor het gemak vergeten. Beide aanbieders zijn nu verplicht om, naast het vergoeden van de kosten die BREIN maakte, een onthoudingsverklaring te ondertekenen. Hiermee beloven zij plechtig geen inbreuk meer te maken, waarbij een overtreding hen een boete van 500 euro per keer kan opleveren, met een maximum van 50.000 euro. Met deze vriendelijke maar overtuigende aanpak heeft BREIN wederom een succes behaald in de strijd tegen online piraterij, in de hoop dat deze voorbeelden anderen ervan weerhouden om vergelijkbare wegen in te slaan.