Publicatie van Piraten Site-Blokkeringsorders: Een Goed Begin, Maar Waar blijft de Transparantie?
De erkenning van transparantie in de FADPA-wetgeving voor site-blokkering is een stap in de goede richting, maar wordt dit ook werkelijkheid? Tot nu toe hebben veel blokkade-regimes gefaald in transparantie. De ware omvang van site-blokkering in Europa, laat staan wereldwijd, blijft een geheim dat voor het publiek ontoegankelijk is. Het lijkt een uitstekend moment voor een wereldwijde aanpak van site-blokkering om transparantie als standaard te implementeren.
FADPA: Een Nieuwe Kans
Ongeveer een week geleden introduceerde vertegenwoordiger Zoe Lofgren de Foreign Anti-Digital Piracy Act (FADPA). Mocht deze wetgeving werkelijkheid worden, dan zouden rechthebbenden in de Verenigde Staten site-blokkeringsorders kunnen verkrijgen gericht op piratensites die naar verluidt vanuit het buitenland worden beheerd. De no-fault bevelen die in het wetsvoorstel worden voorgesteld, zouden lokale internetproviders (ISP's) en publieke DNS-providers verplichten om hun gebruikers te beletten toegang te krijgen tot deze illegale buitenlandse platforms, zonder aansprakelijk te worden gesteld voor inbreuken door klanten.
Een Gebrek aan Tegenstand
De onderhandelingen over de rol van ISP's in de FADPA zijn enkele maanden geleden begonnen. Het vermijden van een nieuw SOPA-achtig conflict is duidelijk de voorkeur, maar het erkent ook dat als ISP's niet volledig meewerken, het hele plan onuitvoerbaar kan worden. Voor zover wij weten, hebben ISP's in de VS geen FADPA-specifieke publieke opmerkingen gemaakt, geen onderhandelingen genoemd, hun standpunten over het wetsvoorstel niet onthuld of implicaties met klanten besproken.
Volledige transparantie in dit vroege stadium is natuurlijk een grote vraag, maar het wetsvoorstel zelf erkent het belang ervan. Ondersteund door een set ‘beste praktijken’, die hier enkele dagen geleden zijn gerapporteerd, zou het niveau van transparantie dat in het wetsvoorstel wordt voorgesteld, betekenen dat blokkade-orders beschikbaar worden gesteld op een “openbare website” met details zoals de naam van de verzoeker, de buitenlandse website die geblokkeerd moet worden, de datum en duur van de order, en een samenvatting van de bevindingen van de rechtbank.
Een Goed Begin, Maar Meer Nodig
Hoewel dit een goed begin is, biedt het geen zicht op de werkelijke blokkeringen. De verborgen strijd tegen blokkering moet transparant zijn. Gebaseerd op ervaringen elders, vertegenwoordigen de initiële blokkade-orders slechts het begin van wat vrijwel gegarandeerd een langdurige strijd zal zijn. De overgrote meerderheid van alle blokkeringen vindt momenteel plaats als reactie op tegenmaatregelen van piratensites, en niet noodzakelijk in de vorm zoals beschreven in de initiële order, als er al een beschrijving is.
Het is niet ongebruikelijk dat sites hun identiteit veranderen ten opzichte van die in gerechtelijke bevelen. Zelfs als dat niet gebeurt, loopt blokkering meestal jaren door wanneer grote sites betrokken zijn. In het VK is The Pirate Bay al 13 jaar onderhevig aan blokkering, waarbij honderden of zelfs duizenden domeinen zijn geblokkeerd. Het ontbreken van een directe verbinding met de exploitanten van de site voorkomt niet dat derde partijen worden geblokkeerd, inclusief die zonder enige connectie behalve een vergelijkbare naam.
De Noodzaak van Transparantie
De overvloed aan site-kloonvorming wordt momenteel bestreden met ‘merkblokkering’, en dat is niet zonder reden, wat ook in het FADPA-voorstel voorkomt. Dergelijke algemene maatregelen kunnen noodzakelijk zijn bij het aanpakken van de meest veerkrachtige sites; maar wanneer dat niet werkt, kan alleen transparantie inzicht bieden in wat er daarna gebeurt. Veel succes daarmee.
Volledige transparantie kan gemakkelijk eindigen in het tegendeel. Na de belofte van volledige transparantie in Italië, is de data die daadwerkelijk aan het publiek beschikbaar is zo beperkt en tijdsgebonden, dat zelfs bepalingen die herstel beloven voor overblokkering effectief nutteloos zijn. Frankrijk heeft ook een vastgesteld blokkadeprogramma, maar ‘transparantie’ komt feitelijk neer op het aankondigen van het aantal geblokkeerde sites om de paar maanden. Echte transparantie is totaal niet gerealiseerd en lijkt onwaarschijnlijk te worden.
De Rol van de Private Sector
Als de FADPA wet wordt en site-blokkeringspraktijken zich in de Verenigde Staten ontwikkelen zoals elders, zou veel van de opvolging achter gesloten deuren kunnen verdwijnen en zelden weer in het openbaar worden vermeld. Overleg over upgrades en wijzigingen van blokkademaatregelen zal mogelijk niet in de rechtbank plaatsvinden, of binnen gehoorsafstand van internetgebruikers in het algemeen. Alles wat daarna gebeurt tussen rechthebbenden en ISP's, kan onopgemerkt blijven. Onder een andere naam is dit het ultieme doel dat elders al is bereikt.
Als een administratief site-blokkeringsschema zoals in Portugal expliciet aan het begin van het wetsvoorstel was gedetailleerd, zou dat later problemen kunnen veroorzaken. In praktische termen, zodra een rechter een bevel heeft ondertekend, beginnen particuliere bedrijven samen te werken met bijna geen verplichting om iets bekend te maken. In Europa heeft dat exact uitgepakt zoals men zich zou voorstellen.
De Tijd Dringt
Gegeven de strikte keuze tussen het FADPA-voorstel en enig ander belangrijk blokkadeprogramma dat vandaag de dag bestaat, zouden hardcore tegenstanders van site-blokkering waarschijnlijk beide op principe afwijzen. Voor degenen die de essentie van de vraag begrijpen, is FADPA het meest redelijke antwoord; de MPA is de meest succesvolle site-blokkeringsgroep en het minst geneigd om zich niet aan de regels in het wetsvoorstel te houden.
De MPA heeft ook een onberispelijke visie; FADPA lijkt ontworpen om ervoor te zorgen dat binnen de wettelijke grenzen, de vrijheid van de MPA om te doen wat het wil, geen weerstand zal ondervinden terwijl het continu uitbreidt en aanscherpt. De echte uitdaging? Wanneer minder bekende rechthebbenden betrokken raken en hun versie van vrijheid zich ontvouwt.
Dus, als het wetsvoorstel rechthebbenden alles geeft wat ze nodig hebben, en ISP's alles wat zij nodig hebben, dan zouden degenen wiens maandelijkse abonnementen de existentie van beide industrieën mogelijk maken (en die uiteindelijk zullen betalen voor het blokkadeprogramma) tenminste mogen meekijken; bij voorkeur, wereldwijd en standaard. Er zal nooit een tweede kans komen.
164
• 0
